Սուրբ Ծնունդ – Հիսուսի Ծննդյան Պատմությունը

Սուրբ Ծնունդը համարվում է աշխարհի գլխավոր տոն, որը նշվում է աշխարհի տարբեր ազգերի կողմից: Սուրբ Ծննդյան տոնակատարությունները լի են երաժշտությամբ, ուտելիքով, զարդարանքներով և նվերներով, մինչդեռ տոնելու ձևը տարբերվում է ազգից ազգ: Սակայն իր պատմական հիմքում, Սուրբ Ծնունդը նշում է 2000 տարի առաջ ծնված աղքատ հրեա տղայի ծնունդը:

Սուրբ Ծննդյան յուրահատուկ էությունը սակայն դառնում է իրոնիկ, երբ մենք գիտակցում ենք, որ Սուրբ Ծննդյան տոնակատարությունները չկատարող միակ մարդիկ հրեաներն են՝ հենց այն մարդիկ, որոնցից ծնվել է այս հրեա տղան, ովքեր ծնել են ավանդույթը: Միայն այս ինտրիգը, Սուրբ Ծննդյան պատմությունը դարձնում է ուսումնասիրության արժանի, ինչը մենք այստեղ անելու ենք:

Հրեական Ծննդյան Պատմությունը. Ավելի լավ, քան Ձմեռ Պապը

Այս տղայի ծննդյան շուրջ դրաման կազմող գրեթե բոլոր կերպարները հրեաներ էին։ Պատմությունը վավերագրած երկու պատմաբաններից մեկը նույնպես հրեա էր։

Այս հրեա երեխայի ծննդյան շուրջ ծավալվող ինտրիգը, լարվածությունն ու տոնակատարությունը, որը ձայնագրվել է հրեա ղևտացու կողմից, ստեղծում են ավելի ուշ շրջանի Սուրբ Ծննդյան (Նոր Տարվա) այնպիսի հավելումներ, ինչպիսիք են Ձմեռ Պապը, Հյուսիսային բևեռը և Սանտայի արհեստանոցում գտնվող էլֆերը։

Ղևին, որը հայտնի է նաև որպես Մատթեոս, ուզում էր, որ մենք հաստատ իմանանք, որ իր գրած տղան հրեա էր։ Այսպիսով, նա սկսեց իր պատմությունը այս նախադասությամբ՝ իր ավետարանի և Նոր Կտակարանի առաջին նախադասությամբ։

Հիսուս Քրիստոսի՝ Դավթի որդու՝ Աբրահամի որդու պատմության գիրքը:

ՄԱՏԹԵՈՍ 1:1

Նա ոչ միայն Աբրահամի որդի էր, ինչպես բոլոր հրեաները, այլև հայտնի Դավիթ թագավորի ժառանգորդն էր։ Ուրիշ ի՞նչ թեմա կարող էր ավելի մեծ սպասում առաջացնել։ Անշուշտ՝ ոչ Սանտան։

Հիսուսի Ծննդյան Պատմությունը

Ի՞նչ Հիսուսի ծննդի հանգամանքնները։ Մատթեոսը մեզ պատմում է զարմանալի մանրամասնությամբ։

Հիսուս Քրիստոսի ծնունդն այսպես եղավ։ Նրա մայրը՝ Մարիամը, Հովսեփի հետ նշանված էր։ Նախքան նրանց՝ միմյանց մերձենալը Մարիամը հղիացավ Սուրբ Հոգուց։ Նրա ամուսինը՝ Հովսեփը, որ արդար էր և չէր ցանկանում նրան խայտառակել, մտածեց գաղտնի արձակել նրան։ 

Եվ մինչ նա այս մասին էր խորհում, ահա Տիրոջ հրեշտակը երազում հայտնվեց նրան ու ասաց. «Հովսե՛փ, Դավթի՛ որդի, մի՛ վախեցիր քեզ մոտ առնել քո կնոջը՝ Մարիամին, որովհետև նրա մեջ ծնունդ առածը Սուրբ Հոգուց է։ Նա որդի պիտի ծնի, և նրա անունը Հիսուս պիտի դնես, որովհետև նա իր ժողովրդին պիտի փրկի իր մեղքերից»։

Այս ամենը եղավ, որպեսզի իրականանար Տիրոջ կողմից մարգարեի միջոցով ասվածը. «Ահա կույսը կհղիանա և որդի կծնի,

և նրան կկոչեն Էմմանուել» որ նշանակում է «Աստված մեզ հետ»։

Եվ Հովսեփը, քնից արթնանալով, արեց այնպես, ինչպես Տիրոջ հրեշտակը հրամայեց իրեն, և իր կնոջն իր մոտ առավ։ Եվ նրան չմերձեցավ, մինչև նա ծնեց իր անդրանիկ որդուն, և նրա անունը Հիսուս դրեց։

ՄԱՏԹԵՈՍ 1:18-25

Կույսի Ծնունդը

Մատթեոսը մեզ անմիջապես մտցնում է խորը վիճաբանության մեջ, քանի որ նա վստահությամբ պնդում է, որ Մարիամը երբ ծննդաբերեց կույս էր։ Ղուկասը՝ մեկ այլ ավետարանագիր, լրացուցիչ մանրամասներ է հաղորդում այդ իրադարձության վերաբերյալ։

Վեցերորդ ամսին Գաբրիել հրեշտակն Աստծու կողմից ուղարկվեց Գալիլեայի մի քաղաք, որի անունը Նազարեթ էր, մի կույսի մոտ, որ նշանված էր Դավթի տնից Հովսեփ անունով մի մարդու հետ, և այն կույսի անունը Մարիամ էր։ Հրեշտակը, նրա մոտ գալով, ասաց. «Ողջույն, ո՛վ շնորհընկալ, Տերը քեզ հետ է»։ 

Մարիամը, տեսնելով հրեշտակին, նրա խոսքերից շփոթվեց ու մտքում խորհում էր, թե այս ողջույնն ի՛նչ է նշանակում։ Եվ հրեշտակը նրան ասաց. «Մի՛ վախեցիր, Մարիա՛մ, որովհետև Աստծուց շնորհ ստացար։ Ահա կհղիանաս, որդի կծնես և նրա անունը Հիսուս կդնես։ Նա մեծ կլինի ու Բարձրյալի Որդի կկոչվի։ Եվ Տերը՝ Աստված, նրան կտա Դավթի՝ նրա հոր աթոռը, և նա կթագավորի Հակոբի տան վրա հավիտյան։ Եվ նրա թագավորությանը վերջ չի լինի»։ Մարիամը հրեշտակին ասաց. «Այդ ինչպե՞ս կլինի. չէ՞ որ ես դեռ տղամարդ չեմ ճանաչում»։ Հրեշտակը պատասխանեց նրան. «Սուրբ Հոգին կգա քեզ վրա, և Բարձրյալի զորությունը հովանի կլինի քեզ, դրա համար քեզնից ծնվողն էլ սուրբ է և Աստծու Որդի կկոչվի։ 

ՂՈՒԿԱՍ 1: 26-35

Զարմանալիորեն, ռաբբինական հրեա աղբյուրները բացահայտում են իրենց հավատը կույս ծննդյան մասին: Կույս ծննդյան թեման սկիզբ է առել դեռևս Ադամից և Եվայից, և դրա հրաշագործ բնույթը նախանշվել է Իսահակի ծննդով:

Ղուկասի մանրամասնները Հիսուսի ծննդյան մասին

Ղուկասը շարունակում է Հիսուսի ծննդյան իրադարձությունները ասելով.

Այն օրերին Օգոստոս կայսրից հրամանագիր դուրս եկավ, որ ամբողջ երկրում գրանցում անցկացվի։ (Այս առաջին գրանցումը կատարվեց, երբ Կյուրենիոսը կառավարիչ էր Ասորիքում): Եվ բոլոր մարդիկ գնում էին գրանցվելու, յուրաքանչյուրն՝ իր քաղաքում։

Հովսեփն էլ դուրս եկավ Գալիլեայից՝ Նազարեթ քաղաքից, ու գնաց Հրեաստան՝ Դավթի քաղաքը, որ Բեթլեհեմ է կոչվում, որովհետև նա Դավթի տնից և նրա ազգատոհմից էր, որպեսզի Մարիամի հետ գրանցվի, որն այդ ժամանակ արդեն նրա կինն էր և հղի էր: Երբ նրանք այնտեղ էին, Մարիամի ծննդաբերելու ժամանակը հասավ։ Նա ծնեց իր անդրանիկ որդուն, բարուրեց ու դրեց մսուրի մեջ, քանի որ իջևանատանը նրանց համար տեղ չկար։

Հովիվները Հիսուսի ծննդյան ժամանակ

Այդ տեղանքում հովիվներ կային, որոնք դաշտում էին ապրում և գիշերը իրենց հոտերին պահակություն էին անում։ Հանկարծ Տիրոջ հրեշտակը կանգնեց նրանց առաջ, ու Տիրոջ փառքը լուսավորեց նրանց շուրջը։ Հովիվները շատ վախեցան։ Բայց հրեշտակն ասաց նրանց. «Մի՛ վախեցեք, որովհետև ձեզ մեծ ուրախություն եմ ավետում, որը բոլոր մարդկանց է սպասում:Դավթի քաղաքում այսօր ձեզ համար Փրկիչ ծնվեց՝ Քրիստոս Տերը: Սա ձեզ համար նշան լինի. դուք մի մանուկ կգտնեք՝ բարուրված և մսուրի մեջ պառկած»։

Եվ հանկարծ այն հրեշտակի հետ երկնային զորքի մի բազմություն հայտնվեց, որ գովաբանում էր Աստծուն ու ասում.

 «Փա՜ռք Աստծուն բարձունքներում, և խաղաղությո՜ւն երկրի վրա նրա բարեհաճությունն ունեցող մարդկանց մեջ»։

Երբ հրեշտակները նրանցից հեռացան ու երկինք բարձրացան, հովիվներն իրար ասացին. «Եկեք շտապ Բեթլեհեմ գնանք ու տեսնենք պատահածը, որի մասին Տերը հայտնեց մեզ»

Նրանք շտապելով գնացին և գտան Մարիամին ու Հովսեփին, նաև մանկանը՝ մսուրի մեջ պառկած։ Երբ տեսան մանկանը, պատմեցին, թե ինչ ասվեց իրենց երեխայի մասին։ Բոլորը, ովքեր լսում էին հովիվների պատմածը, զարմանում էին, իսկ Մարիամը այս խոսքերը պահում էր իր սրտում՝ խորհելով դրանց շուրջ։ Այնուհետև հովիվները հետ դարձան՝ փառավորելով և գովաբանելով Աստծուն այն ամենի համար, ինչ որ լսեցին ու տեսան, ինչպես և իրենց ասվել էր։

ՂՈՒԿԱՍ 2:1-20

Իմաստունները Այցելում են Բեթլեհեմ

Իմաստունների այցը սովորաբար ներառված է Ծննդյան պատմության մեջ։ Մատթեոսը գրում է.

Երբ Հիսուսը ծնվեց Հրեաստանի Բեթլեհեմ քաղաքում Հերովդեսի թագավորության օրոք, ահա արևելքից մոգեր (իմաստումններ) եկան Երուսաղեմ և ասացին. «Որտե՞ղ է հրեաների նոր ծնված թագավորը, որովհետև նրա աստղը տեսանք արևելքում ու եկանք նրան երկրպագելու»։

Երբ Հերովդես թագավորը լսեց, վրդովվեց, և նրա հետ՝ ամբողջ Երուսաղեմը։ Նա, իր մոտ հավաքելով բոլոր քահանայապետներին ու ժողովրդի դպիրներին, հարցրեց, թե որտե՛ղ էր ծնվելու Քրիստոսը։ Նրանք պատասխանեցին. «Հրեաստանի Բեթլեհեմում, որովհետև մարգարեի կողմից այսպես է գրված.

«Եվ դու, Բեթլեհե՛մ, Հուդայի՛ երկիր, բնավ ամենափոքրը չես Հուդայի իշխանների մեջ, քանի որ քեզանից իշխան պիտի ելնի, որը հովվելու է իմ ժողովրդին՝ Իսրայելին»։

(Միք. 5.2)

Այդ ժամանակ Հերովդեսը, գաղտնի կանչելով մոգերին, նրանցից ճշտեց աստղի երևալու ժամանակը։ Ապա նրանց Բեթլեհեմ ուղարկելով՝ ասաց. «Գնացե՛ք, ստույգ տեղեկացե՛ք երեխայի մասին և երբ գտնեք, հայտնե՛ք ինձ, որպեսզի ես էլ գամ երկրպագեմ նրան»։

Իմաստունները գտնում են մանուկ Հիսուսին

Նրանք թագավորին լսելուց հետո գնացին։ Եվ ահա այն աստղը, որ տեսել էին արևելքում, առաջնորդեց նրանց, մինչև որ եկավ և կանգնեց այն տեղի վրա, որտեղ երեխան էր։ Երբ այն աստղը տեսան, շատ ուրախացան։ Երբ տուն մտան, տեսան երեխային իր մոր՝ Մարիամի հետ և գետնին ընկնելով՝ երկրպագեցին նրան։ Եվ բացեցին իրենց գանձերը, նրան ընծաներ մատուցեցին՝ ոսկի, կնդրուկ և զմուռս։

ՄԱՏԹԵՈՍ 2:1-11

Ոչ հրեա մոգը հեռվից գալիս է «Հրեաների Թագավորին» հանդիպելու։ Մինչդեռ իշխող հրեական կառույցը՝ Հերովդես Մեծի գլխավորությամբ, «անհանգստանում» է իրենց թագավորի ծննդյան լուրից։ Սա կանխատեսում է մի կրկնվող նմուշ, որը պահպանվել է վերջին 2000 տարիների ընթացքում։

Հիսուսի Գալուստը Հրեական Տեսանկյունից

Իրականում, Հիսուսի Սուրբ Ծննդյան պատմությունը շարունակում է այն ձևով, որը նրան պատկերում է որպես հրեայի նախատիպ, որը պետք է օրհներ բոլոր ժողովուրդներին՝ այդ թվում՝ ինձ և ձեզ։ Երկու հազար տարի առաջ, սկսած Աբրահամի պատմությունից (մ.թ.ա. 2000 թվականին), Աստված խոստացել էր.

…աշխարհի բոլոր ազգերը քեզնով (Աբրահամ) կօրհնվեն։

ԾՆՆԴՈՑ 12:3

Սա Աբրահամին ուխտագնացության դրդեց դեպի Ավետյաց երկիր տարեց տարիքում: Սակայն, շատ տարիներ անցան մինչև նրա որդի Իսահակի ծնվելը։ Իսահակի ծնունդը Աբրահամի հարյուրերորդ տարում նույնքան հրաշալի էր, որքան Հիսուսի կուսական ծնունդը։ Հիսուսի ծնունդը արտացոլում է Իսահակի ծնունդը՝ ընդգծելու համար հրեական այս նախատիպային դերը։

Կրկնվել է Հրեա Մարգարեների միջոցով

Ապագա օրհնության հույսը բոլոր ժողովուրդների համար որոշիչ շրջադարձ կատարեց դարեր անց, երբ Աստված Եսայի մարգարեի միջոցով (մ.թ.ա. 700թ.) կոչ արեց բոլոր ազգերին.

Լսե՛ք ինձ…ո՛վ հեռվի ժողովուրդներ.

ԵՍԱՅԻ 49:1

Այնուհետև Աստված ներկայացրեց իր գալիք «ծառային» որպես Իսրայել ՝ հրեա ազգի նախատիպը կամ մարմնացումը։

Նա ինձ ասել է. «Դու իմ ծառան ես, ո՛վ Իսրայել, ես քեզանով կփառավորվեմ»։ 

ԵՍԱՅԻ 49:3

Այս օրհնությունը բերելու բոլոր ազգերի (հեթանոսների) վրա

Ե ս քեզ նաև ազգերի համար լույս կդարձնեմ, որպեսզի իմ փրկությունը հասնի մինչև երկրի ծայրերը»։

ԵՍԱՅԻ 49:6

Բայց միևնույն ժամանակ, այս ծառան տարօրինակ կերպով նողկալի կմնար իր սեփական ազգի համար։

Այսպես է ասում Տերը՝ Իսրայելի Փրկիչը՝ նրա Սուրբը, անարգված անձին, ազգերի ատելիին և իշխանավորների ծառային.

ԵՍԱՅԻ 49:7

Սուրբ Ծնունդը բացահայտում է այս «օրհնության» կրկնակի կատարումը, քանի որ աշխարհի ազգերը նշում են Սուրբ Ծնունդը, մինչդեռ Հիսուսի սեփական ժողովուրդը չի ընդունում նրան։

Ավելին, մեզանից շատերը՝ ազգերի մեջ, այլևս չեն հասկանում Հիսուսի կամ նրա առաքելության նշանակությունը։ Մենք կարող ենք հիշել նրան Սուրբ Ծննդյան տոներին, բայց հակառակ դեպքում նա պարզապես մնում է եվրոպական նախագիտական ​​դարաշրջանի մշակութային մնացորդ։

Ուսումնասիրել Հիսուսին նրա հրեական Տեսանկյունից

Հնարավոր է՝ խնդրի մի մասը կապված է քրիստոնեական աշխարհի այն ազգերի հետ, որոնք այլևս չեն ընկալում Հիսուսին հրեական տեսանկյունից։ Ինչպես Մատթեոսն ու Ղուկասը սկսեցին նրա ծննդյան պատմությունը, այնպես էլ չորս ավետարանները շարունակեցին Հիսուսի այս ամբողջովին հրեական պատկերումը։

Այսպիսով, Ավետարանները առաջ են քաշում մի համարձակ վարկած, որ Հիսուսը մարմնավորում է ամբողջ Իսրայել ազգը: Նրանց տեսանկյունից, Հիսուսը Իսրայելի նախատիպն է, գլխավոր նախագիծը, կատարումը կամ ավարտը:

Չնայած, կարո՞ղ է այս վարկածը ապացույց գտնել։

Ի՞նչն է այդ ամենի տարբերությունը մեզ համար։

Հիսուսին այս հրեական տեսանկյունից ուսումնասիրելը նրա անձն ու առաքելությունը դարձնում է վառ, իրական և անձամբ արդիական, այլ ոչ թե խամրած ու հեռավոր, ինչպես թվում է մեզանից շատերի համար։ Հիսուսը առանձնանում է Աստվածային ծրագրի համատեքստում։ Այսպիսով, մենք կարող ենք նրա հետ շփվել այնպես, որ նրան դարձնենք մեծ ու մարդկային, ինչպես նա իր ժամանակակիցների համար էր՝ թույլ տալով մեզ հասկանալ, թե ինչ է նշանակում նրա խոստացված «օրհնությունը» և «ազգերի համար լույսը»։

Այսպիսով, մենք շարունակում ենք Հիսուսի ուսումնասիրությունը հրեական տեսանկյունից։ Մենք վերանայում ենք նրա ծննդյան և առաջին իսրայելացու՝ Իսահակի ծննդյան միջև եղած կապը՝ ակնարկելով Հիսուսի դերը իր ազգի հետ։ Այնուհետև մենք շարունակում ենք նրա մանկության փախուստը գոյատևման համար, որը պատկերված է Աննա Ֆրանկի պատմության մեջ՝ ավելի առաջ մղելով նրա դերը՝ բոլոր մարդկանց օրհնելու համար։