Հոգեգալստյան օրը միշտ կիրակի է։ Այն նշում է մի ուշագրավ իրադարձություն։ Սակայն Աստծո ձեռքը բացահայտում է ոչ միայն այդ օրը տեղի ունեցածը, այլև այն, թե երբ և ինչու է այն տեղի ունեցել։ Այն նաև հզոր պարգև է առաջարկում ձեզ։
Ինչ Պատահեց Հոգեգալստյան օրը
Եթե լսել եք «Հոգեգալստի» մասին, հավանաբար իմացել եք, որ դա այն օրն էր, երբ Սուրբ Հոգին իջավ Հիսուսի հետևորդների վրա։ Սա այն օրն է, երբ Եկեղեցին՝ Աստծո «կանչվածները», ծնվեցին։ Աստվածաշնչի Գործք Առաքելոցի 2-րդ գլուխը նկարագրում է այս իրադարձությունը։ Այդ օրը Աստծո Հոգին իջավ Հիսուսի առաջին 120 հետևորդների վրա։ Այնուհետև նրանք սկսեցին բարձրաձայն քարոզել աշխարհի տարբեր լեզուներով։ Դա այնպիսի իրարանցում առաջացրեց, որ այդ ժամանակ Երուսաղեմում հազարավոր մարդիկ դուրս եկան տեսնելու համար, թե ինչ է կատարվում։ Հավաքված ամբոխի առջև Պետրոսը քարոզեց առաջին ավետարանական լուրը։ Պատմության մեջ նշվում է, որ «այդ օրը նրանց թվին ավելացավ երեք հազար» (Գործք Առաքելոց 2։41)։ Ավետարանի հետևորդների թիվը աճում է այդ Հոգեգալստյան կիրակիից ի վեր։
Աստվածաշնչի պատմությունը՝ Ծննդոցից մինչև Հայտնություն , PD-US-expired , via Wikimedia Commons
Այդ օրը տեղի ունեցավ Հիսուսի հարությունից 50 օր անց։ Հենց այդ 50 օրերի ընթացքում Հիսուսի աշակերտները համոզվեցին, որ Հիսուսը հարություն է առել։ Հոգեգալստյան կիրակի օրը նրանք հրապարակայնորեն հայտարարեցին և փոխեցին պատմությունը։ Անկախ նրանից՝ դուք հավատում եք հարությանը, թե ոչ, այդ Հոգեգալստյան կիրակիի իրադարձությունները ազդել են ձեր կյանքի վրա։
Հոգեգալստի այս ըմբռնումը, թեև ճիշտ է, ամբողջական չէ: Շատերը ցանկանում են կրկնել այդ Հոգեգալստյան կիրակին՝ նմանատիպ փորձառության միջոցով: Հիսուսի առաջին աշակերտները այս Հոգեգալստյան փորձառությունն ունեցան՝ «սպասելով Հոգու պարգևին»: Այսպիսով, այսօր մարդիկ հույս ունեն, որ նմանապես՝ «սպասելով», Նա կրկին կգա նմանատիպ ձևով: Հետևաբար, շատ մարդիկ աղաչում և սպասում են, որ Աստված բերի մեկ այլ Հոգեգալուստ: Այսպես մտածելը ենթադրում է, որ այն ժամանակ հենց սպասումն ու աղոթքն էին, որոնք շարժեցին Աստծո Հոգին: Այսպես մտածելը նշանակում է բաց թողնել դրա ճշգրտությունը: Իրականում, Գործք Առաքելոց 2-ում գրանցված Հոգեգալստի օրը առաջին Հոգեգալստյան օրը չէր:
Հոգեգալստյան Տոնը Մովսեսի Օրենքից
«Հոգեգալուստը» իրականում Հին Կտակարանի ամենամյա տոն էր։ Մովսեսը (մ.թ.ա. 1500 թ.) սահմանել էր մի քանի տոներ, որոնք պետք է նշվեին տարվա ընթացքում։ Պասեքը հրեական տարվա առաջին տոնն էր։ Հիսուսը խաչվել էր Պասեքի տոնի օրը։ Նրա մահվան ճշգրիտ ժամանակը Պասեքի գառների զոհաբերությունների համար նախատեսված էր որպես նշան։
Երկրորդ տոնը Առաջին Պտուղների տոնն էր։ Մովսեսի Օրենքը պատվիրում էր այն նշել Պասեքի հաջորդ օրը (=կիրակի)։ Հիսուսը հարություն առավ կիրակի օրը, ուստի նրա հարությունը տեղի ունեցավ հենց Առաջին Պտուղների տոնի ժամանակ։ Քանի որ նրա հարությունը տեղի ունեցավ «Առաջին Պտուղների» օրը, խոստացվեց, որ մեր հարությունը կհետևի ավելի ուշ (բոլոր նրանց համար, ովքեր վստահում են նրան)։ Նրա հարությունը բառացիորեն «առաջին պտուղ»-ն է, ճիշտ այնպես ինչպես մարգարեացել էր տոնի անվանումը։
«Առաջին Պտղի» կիրակիից ուղիղ 50 օր անց հրեաները նշում էին Հոգեգալստյան տոնը (այն նաև կոչվում էր Շաբաթների Տոն, քանի որ հաշվվում էր յոթ շաբաթով): Հրեաները արդեն 1500 տարի նշում էին Հոգեգալստյան տոնը, երբ տեղի ունեցավ Գործք Առաքելոց 2-ում նշված Հոգեգալստյան տոնը: Այդ Հոգեգալստյան օրը, ամբողջ աշխարհից մարդիկ կային Երուսաղեմում՝ Պետրոսի ուղերձը լսելու համար, հենց այն պատճառով, որովհետև նրանք այնտեղ էին Հին Կտակարանի Հոգեգալստյան տոնը նշելու համար: Այսօր հրեաները դեռևս նշում են Հոգեգալստյան տոնը, բայց այն անվանում են Շավութ:
Հին Կտակարանում մենք կարդում ենք, թե ինչպես պետք է նշվեր Հոգեգալստյան տոնը.
Մինչև յոթերորդ շաբաթվա հաջորդ օրը հաշվե՛ք հիսուն օր և նոր հացի նվե՛ր մատուցեք Տիրոջը։ Ձեր բնակատեղերից պետք է բերեք երկու հաց որպես երերացնելու ընծա, որոնք պետք է պատրաստված լինեն բարձրորակ ալյուրից՝ արդուի երկու տասներորդ չափով։ Դրանք հարկավոր է խմորված թխել՝ որպես առաջին հասած պտուղներ Տիրոջ համար։
Ղևտական 23:16-17
Հոգեգալստի Ճշգրտությունը. Մտքի Ապացույց
Գործք Առաքելոց 2-ի Հոգեգալստյան իրադարձությունները ճշգրտորեն համընկնում են Հին Կտակարանի Հոգեգալստյան տոնի հետ։ Մենք սա գիտենք, քանի որ դրանք տեղի են ունեցել տարվա նույն օրը։ Հիսուսի խաչելությունը Պասեքի ժամանակ, Հիսուսի հարությունը Առաջին Պտուղների ժամանակ և Գործք Առաքելոց 2-ի Հոգեգալստյան, Շաբաթների տոնի ժամանակ, վկայում են պատմության ընթացքում այս ամենը համակարգող Միտքի մասին։ Տարվա մեջ այդքան շատ օրերի դեպքում ինչո՞ւ պետք է Հիսուսի խաչելությունը, նրա հարությունը և ապա Սուրբ Հոգու գալուստը տեղի ունենան Հին Կտակարանի երեք գարնանային տոների յուրաքանչյուր օրը։ Եթե դրանք նախապես պլանավորված չեն եղել։ Նման ճշգրտությունը տեղի է ունենում միայն այն դեպքում, եթե դրա հետևում միտք կա։
Արդյո՞ք Ղուկասը «հորինել» էր Հոգեգալուստը։
Կարելի է պնդել, որ Ղուկասը (Գործք Առաքելոց գրքի հեղինակը) հորինել է Գործք Առաքելոց 2-ի իրադարձությունները, որպեսզի «տեղի ունենան» Հոգեգալստյան տոնին։ Այդ դեպքում նա կլիներ «միտքը», այս ժամանակի համընկման ետևում։ Սակայն նրա պատմությունը չի ասում, որ Գործք Առաքելոց 2-ը «կատարում է» Հոգեգալստյան տոնը։ Այն նույնիսկ չի հիշատակում դրա մասին։ Ինչո՞ւ այդքան ջանք թափել, որպեսզի այդ դրամատիկ իրադարձությունները «տեղի ունենան» այդ օրը, բայց չօգնել ընթերցողին տեսնել, թե ինչպես են դրանք «կատարում» Հոգեգալստյան տոնը։
Իրականում, Ղուկասն այնքան լավ է նկարագրել իրադարձությունները, այլ ոչ թե մեկնաբանել դրանք, որ այսօր մարդկանց մեծ մասը չգիտի, որ Գործք Առաքելոց 2-ի իրադարձությունները համընկել են Հին Կտակարանի Հոգեգալստյան տոնի հետ։ Շատերը կարծում են, որ Հոգեգալստյան տոնը պարզապես սկսվել է Գործք Առաքելոց 2-ում։ Քանի որ այսօր մարդկանց մեծ մասը տեղյակ չէ դրանց միջև եղած կապի մասին, Ղուկասը կլիներ անհնարին իրավիճակում՝ լինելով հանճար՝ կապը հորինելու համար, բայց բացարձակապես անարդյունավետ՝ այն ներկայացնելու հարցում։
Հոգեգալուստ. Նոր Զորություն
Մաքս Ֆյուրստ (1846–1917) , ԱՄՆ-ում ժամկետանց PD լիցենզիա , Wikimedia Commons-ի միջոցով
Փոխարենը, Ղուկասը մեզ մատնանշում է Հին Կտակարանի Հովել գրքի մի մարգարեություն։ Այն կանխատեսում էր, որ մի օր Աստծո Հոգին կթափվի բոլոր ժողովուրդների վրա։ Գործք Առաքելոց 2-ի Հոգեգալստյան տոնը կատարեց դա։
Ավետարանը «բարի լուր» լինելու պատճառներից մեկն այն է, որ այն ուժ է տալիս կյանքն այլ կերպ՝ ավելի լավ ապրելու։ Կյանքն այժմ Աստծո և մարդկանց միջև միություն է։ Եվ այս միությունը տեղի է ունենում Աստծո Հոգու բնակության միջոցով, որը սկսվել է Գործք Առաքելոց 2-ի Հոգեգալստյան կիրակի օրը։ Բարի լուրն այն է, որ մենք այժմ կարող ենք կյանքն ապրել այլ մակարդակով։ Մենք այն ապրում ենք Աստծո հետ հարաբերություններով՝ Նրա Հոգու միջոցով։ Աստվածաշունչը դա ձևակերպում է այսպես.
Բայց դուք նույնպես հուսացիք նրան՝ լսելով ճշմարտության խոսքը՝ ձեր փրկության մասին բարի լուրը։ Երբ դուք հավատացիք, նրա միջոցով նաև խոստացված սուրբ ոգու կնիքը դրվեց ձեզ վրա։ Այդ Հոգին մեր ժառանգության համար նախապես տրված գրավականն է, որպեսզի փրկանքի միջոցով Աստծու սեփականությունն ազատ արձակվի նրա փառավոր գովաբանության համար։
Եփեսացիներ 1:13-14
Ուստի եթե Աստծու Հոգին, ով հարություն տվեց Հիսուսին, բնակվում է ձեր մեջ, ապա Քրիստոս Հիսուսին հարություն տվողը կկենդանացնի նաև ձեր մահկանացու մարմինները իր Հոգու միջոցով, որը բնակվում է ձեր մեջ։
Հռոմեացիներ 8:11
Բացի դրանից, մենք ինքներս էլ, որ առաջին պտուղն ունենք, այսինքն՝ Հոգին, այո՛, մենք էլ ենք մեր մեջ հառաչում՝ փափագով սպասելով որդեգրվելուն, փրկանքի միջոցով մեր մարմիններից ազատվելուն։
Հռոմեացիներ 8:23
Աստծո ներսում բնակվող Հոգին մեկ այլ առաջին պտուղ է, քանի որ Հոգին մեր «Աստծո զավակների» վերածվելու նախախնամությունն է՝ երաշխիքը։
Ավետարանը առատ կյանք է առաջարկում ոչ թե ունեցվածքի, հաճույքի, կարգավիճակի, հարստության և այս աշխարհի կողմից հետապնդվող մյուս բոլոր անցողիկ մանրուքների միջոցով։ Սողոմոնը դրանք համարում էր դատարկ փուչիկներ։ Ավելի շուտ առատ կյանքը գալիս է Աստծո Հոգու բնակության միջոցով։ Եթե սա ճիշտ է, որ Աստված առաջարկում է բնակվել և զորացնել մեզ, դա լավ լուր կլինի։ Հին Կտակարանի Հոգեգալստյան տոնը՝ խմորիչով թխված լավ հացի տոնակատարությամբ, պատկերում էր այս գալիք առատ կյանքը։ Հին և Նոր Հոգեգալստյան տոների միջև ճշգրտությունը կատարյալ ապացույց է այն բանի, որ Աստված է այս ճշգրտության հետևում կանգնած Միտքը։ Այսպիսով, Նա կանգնած է առատ կյանքի այս զորության հետևում։