Հիսուսն ուներ քննադատներ, որոնք կասկածի տակ էին դնում նրա հեղինակությունը։ Նա պատասխանում էր նրանց՝ ցույց տալով նախորդ մարգարեներին՝ պնդելով, որ նրանք կանխատեսել են իր կյանքը։ Ահա մի օրինակ, որտեղ Հիսուսն ասաց իր քննադատներին.

Դուք քննում եք Սուրբ Գրքերը, քանի որ կարծում եք, թե դրանց միջոցով հավիտենական կյանք կունենաք, և հենց այդ գրքերն են, որ վկայում են իմ մասին:

ՀՈՎՀԱՆՆԵՍ 5:39

Այլ կերպ ասած, Հիսուսը պնդում էր, որ իր մասին մարգարեացվել է Հին Կտակարանում, որը հարյուրավոր տարիներ առաջ էր իրենից։ Հին Կտակարանի մարգարեները պնդում էին, որ Աստված է ոգեշնչել իրենց գրվածքները։ Քանի որ ոչ մի մարդ չի կարող վստահությամբ կանխատեսել հարյուրավոր տարիների ապագան, Հիսուսը սա պնդում էր որպես ապացույց՝ ստուգելու համար, թե արդյոք նա իսկապես եկել է Աստծո ծրագրով, թե ոչ։ Մենք կարող ենք այս ստուգել՝ տեսնելու, թե արդյոք Աստված գոյություն ունի և արդյոք Նա խոսում է։ Հին Կտակարանը, որը անփոփոխ է մնացել և Հիսուսից հարյուրավոր տարիներ առաջ է գրվել, հասանելի է մեզ համար որպեսզի ինքներս այս նույն հարցը զզնենք և քննարկենք։

Սկզբում մի փոքր վերանայում։ Հին Կտակարանի հենց սկիզբն էր Հիսուսի գալուստի մասին ակնարկում էր: Այնուհետև Աբրահամի զոհաբերությունը կանխագուշակեց այն վայրը, որտեղ Հիսուսը զոհապերվելու էր, մինչդեռ Պասեքը կանխագուշակեց տարվա այն օրը, երբ դա տեղի կունենար։ Մենք տեսանք, որ Սաղմոս 2-ը բացահայտեց «Քրիստոս» տիտղոսը՝ կանխագուշակելու Թագավորի գալուստը։ Սակայն դա այդտեղ չավարտվեց։ Հետագա մարգարեները առաջ խաղացում տվեցին լրացուցիչ մարգարեական թեմաներ։ Եսայիան (մ.թ.ա. 750) սկսեց մի թեմա, որը զարգացրեցին հետագա մարգարեները՝ գալիք Ճյուղի թեման։

Եսայիան և Ճյուղը

Ներքևում դրված նկարը ցույց է տալիս Եսայիային պատմական ժամանակագրության մեջ՝ Հին Կտակարանի մի քանի այլ հեղինակների հետ։

Ժամանակագրությունը ցույց է տալիս, որ Եսայիան իր գիրքը գրել է Դավթի թագավորական դինաստիայի ժամանակաշրջանում (մ.թ.ա. 1000–600): Այդ ժամանակ (մ.թ.ա. մոտ 750 թվական) դինաստիան և թագավորությունը ապականված էին: Եսայիան աղաչեց, որ թագավորները վերադառնան Աստծուն և Մովսեսի օրենքի գործելակերպին ու հոգուն: Սակայն Եսայիան գիտեր, որ Իսրայելը չի ​​զղջա: Ուստի նա նաև մարգարեացավ նրա կործանման և թագավորական դինաստիայի ավարտի մասին:

Նա թագավորական դինաստիայի համար օգտագործեց հատուկ փոխաբերություն կամ պատկեր՝ այն պատկերացնելով որպես մեծ ծառ։ Այս ծառի արմատում էր Դավիթ թագավորի հայրը՝ Հեսսեն։ Հեսսեի օրոք դինաստիան սկսեց Դավթի հետ, իսկ նրա հաջորդ ժառանգից, Սողոմոնից, հետո ծառը շարունակեց աճել և զարգանալ։

Սկզբում՝ ծառ, հետո՝ կոճղ, հետո՝ ճյուղ

Եսայիան գրեց, որ Աստված շուտով այս դինաստիայի «ծառերը» կկտրի՝ այն կոճղի վերածելով համար։ Ահա, թե ինչպես նա սկսեց ծառի պատկերը, որը հետո վերածեց կոճղի և ճյուղի հանելուկի.

Մի շառավիղ դուրս կգա Հեսսեի բնից, մի ընձյուղ կբուսնի նրա արմատներից։ Նրա վրա պիտի հանգչի Տիրոջ հոգին, իմաստության և հանճարի հոգին, խորհրդի և զորության հոգին, գիտության և Տիրոջ երկյուղի հոգին։

ԵՍԱՅԻ 11:1-2

Այս «ծառի» կտրումը տեղի է ունեցել Եսայիայից մոտ 150 տարի անց՝ մ.թ.ա. մոտ 600 թվականին։ Այնուհետև բաբելոնացիները նվաճեցին Երուսաղեմը և նրա ժողովրդին տարան աքսորի (վերևում նշված ժամանակագրության կարմիր շրջանը)։ Հեսսեն Դավիթ թագավորի հայրն էր, ինչպես նաև Դավթի դինաստիայի արմատը։ Հետևաբար, «Հեսսեի կոճղը» փոխաբերական իմաստով Դավթի դինաստիայի հետագա կործանման նշաններ։

Ճյուղը. Դավթի կողմից եկող «նա»-ն, որը ունի իմաստություն

Սակայն այս մարգարեությունը վերաբերում էր նաև ավելի հեռու ապագային, քան պարզապես թագավորների վերացումը։ Եսայիան կանխատեսել էր, որ «կոճղը» մեռած կերևա, ինչպես բոլոե կոճղերը։ Այնուամենայնիվ, մի օր հեռավոր ապագայում այդ կոճղից կհայտնվի մի ընձյուղ, որը հայտնի է որպես Ճյուղ։ Որոշ ծառեր ունեն այս ունակությունը՝ կոճղերից ընձյուղներ ստեղծելու։ Եսայիան օգտագործել է այս բնական գործընթացը՝ մեզ ցույց տալու համար, թե ինչպես է առաջանալու Ճյուղը։ Եսայիան այս Ճյուղին անվանում է «նա» (եզակի արական դեմքով), ուստի Եսայիան խոսում է որոշակի տղամարդու մասին, որը դինաստիայի անկումից հետո եկել է Դավթի տոհմից։ Այս մարդը կունենար իմաստության, զորության և գիտելիքի այնպիսի հատկություններ, կարծես Աստծո Հոգին հանգչեր նրա վրա։

Հիսուս… Դավթի իմաստություն ունեցող «նա»-ն

Հիսուսը համապատասխանում է «Հեսսեի կոճղից» ստեղծվելու պահանջին, քանի որ Հեսսեն և Դավիթը նրա նախնիներն էին։ Հիսուսին շատ անսովոր է դարձնում նրա իմաստությունն ու հասկացողությունը։ Նրա խորաթափանցությունը, հավասարակշռությունը և ըմբռնողությունը հակառակորդների և աշակերտների հետ գործ ունենալիս, այդ ժամանակից ի վեր, շարունակում է տպավորել քննադատներին և հետևորդներին։ Նրա զորությունը Ավետարաններում հրաշագործությունների միջոցով անհերքելի է։ Կարելի է ընտրել չհավատալ նրանց, բայց չի կարելի անտեսել նրանք։ Հիսուսի բացառիկ իմաստության և զորության որակը համապատասխանում է Եսայիան այն կանխատեսմանը, որ մի օր կգա այս ճյուղից։

Երեմիան և Ճյուղը

Եսայիան այդ մարգարեությամբ նշանների ցուցանակ ստեղծեց պատմության մեջ։ Սակայն սա այստեղ չավարտվեց։ Նրա այս նշանների ցուցանակը մի քանի նշաններից միայն առաջինն է։ Երեմիան, ապրելով Եսայիայից մոտ 150 տարի հետո, երբ Դավթի դինաստիան իրականում կործանվում էր իր աչքերի առաջ, գրեց.

Ահա օրեր են գալիս,– ասում է Տերը,– երբ ես Դավթի համար մի արդար ընձյուղ եմ վեր հանելու. նա իշխելու է իբրև թագավոր, խոհեմությամբ է վարվելու և երկրի վրա արդարադատություն ու արդարություն է գործադրելու: Նրա օրերում Հուդան կփրկվի, և Իսրայելը ապահովության մեջ կբնակվի: Սա է նրա անունը, որով նա կկոչվի՝ «ՏԵՐԸ մեր Արդարությունն է»:

ԵՐԵՄԻԱ 23:5-6

Երեմիան ընդլայնում է Դավթի դինաստիայի «Ճյուղ» (ընձյուղ) թեման, որը սկսվել էր Եսայիայի կողմից 150 տարի առաջ։ Ճյուղը կլինի մի թագավոր, որը կիշխի։ Բայց սա հենց այն է, ինչ Սաղմոս 2-ի մարգարեությունն ասում էր Աստծո գալիք Որդու / Քրիստոսի / Մեսիայի մասին։ Հնարավո՞ր է, որ Ճյուղը և Աստծո Որդին նույնը լինեն։

Ճյուղը՝ ՏԵՐԸ մեր Արդարությունն է

Բայց ինչպե՞ս պետք է կոչվի այս ճյուղը։ Նա կկոչվի «ՏԵՐ», որը կլինի նաև «մեր» (այսինքն՝ մեզ՝ մարդկանց) Արդարությունը։ Ինչպես տեսանք Աբրահամի դեպքում, մարդկանց խնդիրն այն է, որ «ապականված» ենք, ուստի մեզ անհրաժեշտ է «արդարություն»։ Այստեղ, նկարագրելով ճյուղը, Երեմիան ակնարկում է, որ ապագայում մարդիկ կստանան իրենց անհրաժեշտ «արդարությունը» Տիրոջից՝ հենց Յահվե-ից։ (Յահվե-ն Աստծո անունն է Հին Կտակարանում)։ Բայց ինչպե՞ս է դա արվելու։ Զաքարիան ավելի մանրամասնորեն ներկայացնում է՝ զարգացնելով Գալիք ճյուղի մասին իր տեղեկությունները։ Նա նույնիսկ կանխատեսում է Հիսուսի անունը, որին կանդրադառնանք հաջորդ հոդվածում։